Waarom viert de kerk Kerst niet op 21 december?
Waarom viert de kerk Kerst niet op 21 december? Dat is de vraag die even bij het radio-programma Dit is de dag voorbij komt. 21 december is namelijk de dag waarop de Germanen de zonnewende vierden. Het antwoord is heel kort: die link is er niet.
Er zit wel een wrange ironie bij die koppeling. De gedachte dat Kerst ontstaan is vanuit het Germaanse midwinterfeest of de zonnewende komt in de 19e eeuw op, als Duitsland (dat in die tijd ongeveer ontstaat) behoefte heeft aan een oeroude traditie, waardoor dit Rijk de eigen legitimiteit kon verdedigen vanaf de tijd dat het Heilige Roomse Rijk in 1806 was opgeheven. Een van de gebroeders Grimm – bekend van de sprookjes – bedacht een theorie, waarbij hij het ontstaan van het Kerstfeest en de toenmalige bekende kerstgebruiken terugvoerde op een godsdienst van voor de komst van het christendom. Deze in het begin van de 19e eeuw uitgevonden traditie heeft een anti-christelijke trek heeft. Tussen 1920-1945 wordt de theorie van de Germaanse oorsprong om die reden met enthousiasme door de nationaal-socialistische beweging uitgedragen.
Wat meer hedendaags volkskundig onderzoek van bijvoorbeeld Ingeborg Weber – Kellermann laat zien, dat de gebruiken ontstonden vanaf de 12e eeuw (kerststal), 16e eeuw (kerstboom). (Weber-Kellermann groeide overigens op in een nationaal-socialistisch gezin, maar nam daar nadrukkelijk afstand van.) Zij liet zien dat in de Biedermeiertijd, de tijd waarin Grimm leefde, de gebruiken een verandering ondergingen waardoor de koppeling naar het christendom niet meer zichtbaar was. Door haar onderzoek is al vanaf de jaren-’70 duidelijk dat de link naar de Germanen niet meer houdbaar is.
De zogenaamd Germaanse kerstboom werd in de 16e eeuw in protestantse kring gebruikt om de zondeval uit de beelden. De oorlogen van 1870-1871 en vooral de Eerste Wereldoorlog dragen bij aan de verspreiding van de kerstboom over Europa.
De kerstman stamt af van Sint Nicolaas. De reformator Maarten Luther heeft er mede voor gezorgd dat de geschenken van een feestdag die aan een roomse heilige verbonden was overging naar het feest van het Christuskind. Het elkaar geschenken geven is een mooie toepassing van de genade die Christus kwam brengen. Kerst wordt eerst een feest waarbij kinderen geschenken ontvangen. Dat komt vooral op in de 18e-19e eeuw, als de pedagogiek aandacht krijgt voor het kind. In rijke kringen krijgen kinderen een eigen kamer met speelgoed en krijgen ze tijd om te spelen. Duitse immigranten nemen de kerstman in de 19e eeuw mee naar de VS. Daar wordt het een prooi van de marketingafdeling van de firma Coca Cola, die aan de wieg staat van de huidige versie van de kerstman.
Wat is de ironie van de heidense herleiding van het Kerst?
(1) Het is een herschrijving van de geschiedenis van het christendom, waarbij de heidenen alsnog winnen. Hadden de eerste zendelingen, zoals Willibrord en Bonifatius niet de strijd aangegaan met de Germaanse gebruiken? En hadden ze wel moeten komen als de verschillen niet zo groot waren?
(2) Een andere ironie is dat de heidense oorsprong aangehangen wordt door christenen die de dialoog met en het leren van het Jodendom van groot belang vinden. Zij hebben echter niet door dat ze op deze manier een nazi-ideologie in het leven houden.
(3) Daarnaast wekken ze de indruk dat in de Vroege Kerk de gnostiek en de volgelingen van Marcion aan het langste eind hebben getrokken. Voor Marcion had het Oude Testament (met de gedachte van de ene, ware God) geen waarde. De gnostiek was een vorm van spiritualiteit die allerlei elementen uit andere godsdiensten overnam.
Juist degenen die het Oude Testament van grote waarde vinden en degenen die het gesprek met het Jodendom wezenlijk vinden, dienen zich te verzetten tegen de heidense herleiding van het christendom.
Voor wie toch vasthoudt aan de koppeling Kerst – Germanen zijn er de volgende vragen:
(1) Welke betekenis heeft de strijd tegen het heidendom voor de kerk in de Vroege Middeleeuwen? Hoe kan een kerk die in die strijd is verwikkeld toch overgaan tot het incorporeren van heidense gebruiken?
(2) Welke verklaring is er voor het ontstaan van het kerstfeest als het christendom nog niet echt in contact is geweest met de Germanen? Of in een gebied (Rome, Jeruzalem) waar de Germanen nog niet invloedrijk zijn?
(3) Welke aanwijzingen voor Germaanse gebruiken zijn er ten tijde van de Middeleeuwen en de Renaissance, die wijzen op het overleven van deze zogenaamd oeroude traditie? Of anders geformuleerd: Hoe kan het dat die gebruiken vaak niet voor de 18e eeuw te vinden zijn?
(4) Hoe kan een feest dat op 21 december wordt gevierd over een groot gebied verschoven worden naar 4 dagen later. Zijn er wel bronnen die kunnen duiden op een viering van Kerst op 21 december?
MJSchuurman 
Intrigerend stukje. Maar; als de eerste drie eeuwen dit feest niet werd gevierd, waar komt de viering in december dan vandaan? Ik lees hier: http://www.christipedia.nl/Artikelen/K/Kerstfeest dat er twee verklaringen mogelijk zijn. De berekening van de geboortedag van Jezus of de heidense oorsprong. Jij denkt terug van Grimm naar de eerste eeuwen. Maar als je vanuit de eerste eeuwen de toekomst in kijkt lijkt de koppeling er veel meer te zijn. Hoe kijk je daar tegenaan?
Waarschijnlijk vanuit de behoefte de ‘onderdelen’ van het leven van Christus uitgebreider te vieren. In de eerste eeuwen vierde men Kerst, Goede Vrijdag, Pasen en Hemelvaart op één dag: te weten Pasen.
In de meest recente literatuur wordt de koppeling naar Romeinse feesten bestreden. De koppeling naar een Germaans feest is al vanaf de jaren’-70 door onderzoek van volkskundigen achterhaald geraakt.
Bedankt voor je snelle reactie.
Het is belangrijk om verder te kijken dan naar sec de Germaanse tradities.
Het woord ‘kerstmis’ betekent ‘mis van Christus’. De niet-christenen en protestanten hebben het van de Rooms-Katholieke kerk. En waar heeft deze het vandaan? NIET uit de Bijbel, NIET van de oorspronkelijke apostelen die persoonlijk door Christus werden onderwezen, maar in de vierde eeuw kwam het de Rooms-Katholieke kerk binnen vanuit het heidendom.
Aangezien de viering van kerstmis de wereld is overgeleverd door de Rooms-Katholieke kerk en op geen ander gezag berust dan dat van de Rooms-Katholieke kerk, zullen we eens zien wat de door deze kerk uitgegeven Catholic Encyclopedia ervan zegt:
– “Kerstmis behoorde niet tot de vroegste feesten van de Kerk … de eerste aanwijzingen voor het feest komen uit Egypte … Heidense gebruiken die in januari plaatsvonden leidden tenslotte tot de vorming van kerstmis” (artikel “Christmas”).
Volgens de meeste geleerden, zoals deze Rooms-Katholieke encyclopedie vermeldt, “werd de geboorte van Christus gesteld op de datum van de midwinterzonnewende (25 december volgens de Juliaanse kalender/6 januari volgens de Egyptische), omdat op deze dag, waarop de zon aan haar terugkeer naar de noordelijke hemel begon, de heidense vereerders van Mithras de de geboortedag van de onoverwinnelijke zon vierden.”
Mithras kwam niet uit de Germaanse cultus maar uit de Perzische!
Vanaf voorchristelijke tijden vierden de Romeinen in de tijd van de zonnewende hun uitbundige feest van de Saturnalia (17-24 december). Bovendien kwamen de Romeinen door de uitbreiding van het rijk in kennis met vele Oosterse cultussen, zoals de verering van de lichtgod Mithras was, wiens geboortedag op 25 december werd gevierd. Vooral het einde van december was een belangrijke tijd op het noordelijk halfrond. De dagen waren kort en de nachten lang. Wanneer bij de winterzonnewende de dagen weer begonnen te lengen, waren er grote feesten die duurden tot begin januari. De reden daarvoor was dat de zon (het licht der wereld) was herboren en weer in kracht begon toe te nemen.
Enkele eeuwen na de geboorte van Christus werden de feesten die waren bedoeld om de zon en de zonnegod te eren, geleidelijk opgenomen in het steeds populairder wordende christendom. Alleen, zo redeneerde men, konden ze nu worden gevierd ter ere van de geboorte van Jezus, het ware licht uit de hemel…
In diezelfde encyclopedie, onder het artikel “Natal Day” ( geboortedag), lezen we dat de vroege katholieke kerkvader Origenes deze waarheid erkende: “… In de Schriften wordt van niemand vermeld dat hij op zijn geboortedag een feest of een groot banket hield. Alleen zondaars [zoals Farao en Herodes] hielden grote feesten op de dag waarop zij in deze wereld werden geboren”
De Encyclopaedia Britannica schrijft:
“Kerstmis (i.e., de Mis van Christus) … behoorde niet tot de vroegste feesten van de kerk…” Het werd noch ingesteld door Christus noch door de apostelen, noch op enig Bijbels gezag. Het werd pas veel later van het heidendom overgenomen.
De Encyclopedia Americana schrijft:
“Kerstmis … werd, volgens vele deskundigen, niet gevierd in de eerste eeuwen van de Christelijke kerk, aangezien het in het algemeen een Christelijk gebruik was om van belangrijke personen de dood te gedenken in plaats van hun geboorte… In de vierde eeuw werd er ter gedachtenis van deze gebeurtenis (Christus’ geboorte) een feest ingesteld. In de vijfde eeuw gebood de Westerse kerk het voor eeuwig te vieren op de dag van het oude Romeinse feest van de geboorte van Sol (de zon), daar er geen betrouwbare kennis bestond over de dag van Christus’ geboorte.”
Pas in het jaar 354 zien we de eerste duidelijke verwijzing dat 25 december wordt beschouwd als de geboortedag van Christus.
Let goed op! Deze erkende autoriteiten tonen aan dat kerstmis gedurende de eerste twee- of driehonderd jaar niet door christenen werd gevierd – een aanzienlijke periode! In de vierde eeuw kwam het de Westerse, of Rooms-Katholieke, kerk binnen.
De satan wil met de Romeinse kalender en de daarop geprojecteerde heidense feesten de aandacht afleiden van Gods plan met de mensheid. Een plan dat wordt uitgebeeld door Gods feesten, de Bijbelse feesten zoals u die kunt vinden in Gods Woord (o.a. Leviticus 23).
Wilt u God ook liefhebben boven alles? Johannes legt uit hoe we dat kunnen doen: door Zijn geboden in acht te nemen, en Zijn geboden zijn geen zware last (1 Joh. 5:3).
Ook Gods Feesten (dus niet de Joodse feesten; zie Lev. 23:2) vallen onder die geboden. Gods Feesten zijn namelijk een schaduw van het Lichaam van Christus. Zo legt Paulus dat uit in Kol. 2: 16-17.
Viert u ze voortaan mee?
De heidense herkomst van Kerst is in historisch opzicht achterhaald. Er is geen enkele band met het Sol Invictusfeest, een Mithras-cultus of een Germaans midwinterfeest. Dat is allemaal verzonnen om het christelijk geloof in diskrediet te brengen.
De feesten die de kerk viert hebben te maken met de komst van Christus naar de aarde en zijn verdere weg.
In de eerste 3 eeuwen werden Kerst-Goede Vrijdag – Pasen met Pasen gevierd. In de 4e eeuw ontstaat de neiging de feesten uit elkaar te halen om de bijzondere momenten van Christus’ weg naar en op de aarde te gedenken. Ik zie niet wat daar mis mee is. Het gaat niet om een ongehoorzaamheid, maar om een diepe dankbaarheid om Gods redding in Christus te vieren en te gedenken.
Er zijn genoeg betrouwbare bronnen die een relatie zien met het Mithrasfeest op 25 december en het kerstfeest op 25 december.
“Als aangetoond kan worden dat het vieren van Kerst, Pinksteren en andere Rooms-Katholieke feesten ooit is ingesteld op goddelijk gezag zullen we ons daaraan houden, tot die tijd is het onze plicht om deze tradities af te wijzen en ons te houden aan de instellingen van de Heer. We vragen ons ten aanzien van elke gewoonte en traditie af; “Is dit een Wet van de God van Jakob”, zo niet, dan is het van geen enkel belang voor ons die wandelen in de christelijke vrijheid.” (Charles Spurgeons schatkist van David Psalm 81:4)
In de Nederlanden was men aanvankelijk tegen het vieren van het „in een vuile webbe van heidens bijgeloof gesponnen kerstfeest.” De Dordtse synode van 1574 maande de kerken de kerstviering af te schaffen en –geheel in lijn met Calvijn– de zondag vóór Kerst te preken over de geboorte van Christus. Tevens moest men het volk onderwijzen waarom deze feestdag niet langer onderhouden werd.
Het bleek niet eenvoudig om het kerstfeest af te schaffen. De wereldlijke overheid verzette zich er dikwijls tegen. En waar de kerstfeestviering wel werd afgeschaft, zochten velen daarvoor in de plaats onchristelijk vermaak of gingen bij de rooms-katholieken ter kerke. Dat was natuurlijk niet de bedoeling van de Dordtse synode. De synode van 1578, die eveneens in Dordrecht gehouden werd, herriep het besluit van haar voorgangster; de gemeente moest vermaand worden „den onnutten ende schadelicken ledichganck in een heylighe en de profytelicke oeffeninghe” te veranderen. Dit besluit werd herhaald door de nationale synoden van Middelburg (1581) en ’s-Gravenhage (1586).
Dit is ruim vóór de 19e eeuw waar u over spreekt.
We zien dat de eerste gelovigen de Thora naleefden. Hierbij haalden ze het niet in hun hoofd om zelf feesten te bedenken die ze in plaats van Gods feesten gingen vieren. Ze werden ook wel volgelingen van de sekte van de weg genoemd (Hand. 24:5)
De vierde-eeuwse “kerkvader” Epifanius geeft een gedetailleerde beschrijving; “Maar deze aanhangers van de sekte…noemden zich niet Christenen –maar “Nazareners,” … Hoewel ze gewoon volledig Joods zijn. Ze gebruiken niet alleen het Nieuwe Testament, maar ook het Oude Testament, net zoals de Joden doen … Ze hebben geen afwijkende opvattingen, maar belijden alles precies conform de Wet en de Joodse gebruiken–met uitzondering van hun geloof in de Messias, zoals u belieft! Want zij erkennen zowel de opstanding van de doden als de goddelijke schepping van alle dingen, en verklaren dat God één is en dat Jezus de Messias Zijn zoon is. Ze zijn geschoold in nauwkeurig Hebreeuws. Want onder hen worden de volledige Wet, de Profeten, en de… Geschriften… in het Hebreeuws gelezen, net zoals de
Joden dat doen. Ze zijn anders dan de Joden, maar alleen in het volgende anders dan de Christenen; Zij zijn het niet eens met de Joden omdat ze tot geloof zijn gekomen in de Messias; maar aangezien ze nog steeds belemmerd zijn door de Wet–de besnijdenis, de Sabbat, en de rest–zijn ze het niet eens met de christenen…. het zijn gewoon Joden…. Ze bezitten het Goede Nieuws volgens Mattheüs volledig in het Hebreeuws. Want het is duidelijk dat ze dit nog steeds bewaren, in het Hebreeuwse schrift, zoals het oorspronkelijk werd geschreven.” (Epifanius; Panarion 29)
We leren de volgende dingen:
1. De Nazareners (zoals Paulus) hielden zich aan het volledige Woord van God. Ze veranderden de Wet van God niet.
2. De Nazareners kwamen ervoor uit dat ze onze Messias Jesjoea beleden en volgden.
Denk even na over de betekenis van dit alles. De veronderstelde “kerkvaders” gaven toe dat zij opzettelijk afweken van het geloof van de nieuwtestamentische gemeente.
Paulus werd de “leider van de Nazareners” genoemd. Dit betekent niet alleen dat Paulus zich hield aan de Torah, maar dat iedereen die Paulus volgde en door Paulus werd onderwezen ook de Torah bestudeerde en naleefde.
De “kerkvader,” Hiëronymus (4e eeuw), beschreef deze Nazareners als degenen “…die de Messias op een zodanige wijze aannemen dat ze nog steeds de oude Wet naleven.” (Hiëronymus; On. Is. 8:14).
In een brief aan Augustinus, doet Hiëronymus een geweldige bekentenis met betrekking tot de Nazareners:
“De kwestie in het debat, derhalve, of liever gezegd uw mening ten aanzien van dit alles, wordt als volgt samengevat: Sinds de verkondiging van het evangelie van Christus, doen de gelovige Joden er goed aan de voorschriften van de Wet na te leven, dat wil zeggen door offers te brengen zoals Paulus deed, zoals het besnijden van hun kinderen, zoals Paulus deed in het geval van Timotheüs, en het houden van de Joodse Sabbat, zoals alle Joden gewend zijn te doen. Als dit waar is, dan vervallen wij tot ketterij … [van degenen die] ofschoon zij in Christus geloven, vervloekt zijn door de vaderen voor deze ene fout, dat ze de ceremonies van de Wet vermengen met het evangelie van Christus, en hun geloof beleden alsof het nieuw was, zonder het oude los te laten. … In onze tijd bestaat er een sekte onder de Joden in alle synagogen van het Oosten, die de sekte van de Minæans wordt genoemd, en zelfs door de Farizeeën wordt veroordeeld. De aanhangers van deze sekte zijn algemeen bekend als Nazareners; ze geloven in Christus, de Zoon van God, geboren uit de maagd Maria; en ze zeggen dat Hij die geleden heeft onder Pontius Pilatus en weer opstond, dezelfde is als degene in wie wij geloven. Maar terwijl ze verlangen om zowel Joden als christenen te zijn, zijn ze noch het ene noch het andere. Daarom smeek ik u, die denkt te zijn geroepen om mijn kleine wond te genezen -die zogezegd niet meer is dan een speldenprik- om uw vaardigheden te wijden aan de helende kunst van deze pijnlijke wond, die werd geopend door een speer gedreven met voortstuwende kracht. Want de aansprakelijkheid van degene die de verschillende meningen van de kerkvaders in een commentaar op de Schrift uitstalt, staat in geen verhouding tot de schuld van degene die de meest verderfelijke ketterij opnieuw in de Kerk brengt. Dan is er voor ons echter geen alternatief dan de Joden te ontvangen in de Kerk, samen met de gebruiken die door hun Wet worden voorgeschreven; als er op korte termijn kan worden aangetoond dat het voor hun geoorloofd is om binnen de Kerken van Christus vast te houden aan de gebruiken die ze vanuit de synagogen van Satan gewend zijn, dan zal ik mijn mening geven over de kwestie: zij worden geen Christenen, maar maken ons tot Joden. (Hiëronymus; Brief 75)
Polycrates, de bisschop van Efeze, schreef ergens tussen het jaar 130 en 196 na Chr. aan Victor:
”Je hebt Polycarpus, zowel bisschop als martelaar in Smyrna; en Thraseas uit Eumenie, zowel bisschop als martelaar, die in Smyrna zijn begraven. Of Sagaris, bisschop en martelaar, die in Laodicea is begraven? En de gezegende Papirius? En Melito, de eunuch, die bij alles wat hij deed werd geleid door de Heilige Geest, en in Sardis is begraven, in afwachting van de
wederkomst, wanneer hij zal opstaan uit de dood? Al deze mensen hielden het Pascha op de
veertiende dag van de maand, in overeenstemming met het evangelie, zonder daar ooit van af te wijken, maar ze hielden zich aan de regels van het geloof?
Zo ook ik, Polycrates, die de minste is van jullie allemaal, in overeenstemming met de tradities
van mijn verwanten. Sommigen heb ik opgevolgd. Zeven van mijn verwanten waren bisschoppen en ik ben de achtste, mijn verwanten hielden zich altijd aan die dagen waarop het volk het zuurdeeg wegdeed.” (Polycrates, bisschop van Efeze.)
Nogmaals: zij volgen Gods Thora, waarin staat dat er niet mag worden afgedaan of toegevoegd aan Gods geboden (Deut. 4:2) en waarin staat dat men Gods feesten moet vieren. Er is dus geen sprake van dat er kerst gevierd moet worden.
De Messias zei: “Maar tevergeefs eren zij Mij, omdat zij leringen onderwijzen die geboden van mensen zijn” (Mat. 15:9). Kerst is geen gebod van God ‒ het is een menselijke traditie.
Jezus vervolgde: “U stelt op een mooie manier Gods gebod terzijde om u aan uw overlevering (traditie) te houden” (Mar. 7:9). Dit is nu juist wat honderden miljoenen over de hele wereld op 25 december doen!
In de Bijbel lezen we dat de Israëlieten een gouden kalf maakten en daarvan zeiden dat het de God was die hun uit Egypte heeft geleid (Ex. 32:4-8). Zij wilden dus God de Vader ermee eren. God stond dat niet toe! We mogen niet zelf bedenken hoe we God willen dienen.
Wij moeten daarentegen God aanbidden in Geest en Waarheid (Joh. 4:24). Wat is waarheid? Gods Woord is Waarheid volgens Joh. 17:17 (en dat was in die tijd alleen het ‘Oude Testament’).
Heel veel gebruiken in de Rooms-Katholieke kerk zijn uit het heidendom overgenomen. Het heidendom heeft zijn wortels in Babylon met een religie van mysteriën, die tot in de eindtijd zal blijven voortbestaan:
Openbaring 17:5: ”En op haar voorhoofd was een naam geschreven, een geheimenis: het grote Babylon, moeder van de hoeren en van de gruwelen der aarde.”
Satan, in de Bijbel soms de draak of de slang genoemd, is in feite de god van dit systeem.
Openbaring 13:4: ”en zij aanbaden de draak…”
Je kunt je afvragen wie met kerst wordt aanbeden… Daar ligt de kern van de misleiding. De hele wereld wordt misleid!
Openbaring 12:9: ”En de grote draak werd [op de aarde] geworpen, de oude slang, die genaamd wordt duivel en de satan, die de gehele wereld verleidt; hij werd op de aarde geworpen en zijn engelen met hem.”
Satan wil met de Romeinse kalender en de daarop geprojecteerde heidense feesten de aandacht afleiden van Gods plan met de mensheid. Een plan dat wordt uitgebeeld door Gods feesten, de Bijbelse feesten zoals u die kunt vinden in Gods Woord (o.a. Leviticus 23).
Jezus werd zelfs niet in het winterseizoen geboren! Toen Christus werd geboren, waren er herders in diezelfde landstreek, die zich ophielden in het veld en des nachts de wacht hielden over hun kudde (Lukas 2:8). Dit kan in Judea nooit het geval zijn geweest in de maand december. De herders brachten hun kudden meestal niet later dan half oktober in de stal, om ze te beschermen voor het koude, regenachtige seizoen dat daarop volgde. De Bijbel zelf bewijst, in Hooglied 2:11, Mattheus 24:20 en Ezra 10:9 en 13, dat de winter een regenseizoen is, waardoor de herders ’s nachts niet in de open lucht konden blijven:
Ezra 10:9 En alle mannen van Juda en Benjamin verzamelden zich binnen drie dagen te Jeruzalem, en wel in de negende maand, op de twintigste der maand [op ‘onze’ Romeinse kalender is dat december]. Het gehele volk zat neer op het plein van het huis Gods, rillend zowel om de zaak als door de regenbuien. Vers 13 Maar het volk is talrijk en het is regentijd, zodat het niet mogelijk is buiten te blijven staan …
“Het was een oude gewoonte onder de Joden van die dagen om hun schapen omstreeks het Pascha (in de vroege lente) naar het veld en de wildernis te brengen, en ze zodra de eerste regen begon te vallen weer binnen te brengen” (Adam Clarke Commentary, vol. 5, p. 370, New York ed.).
“Gedurende de tijd dat zij buiten waren”, vervolgt dit gezaghebbende werk, “hielden de schaapherders dag en nacht de wacht. Daar… vroeg in de maand Marchesvan [die ongeveer half oktober begint] de eerste regen kwam, concluderen we dat de schapen gedurende de hele zomer buiten in het veld bleven. En aangezien deze herders hun schapen nog niet binnen hadden gebracht, is de redenering gewettigd dat oktober nog niet was begonnen, en dat derhalve onze Heer niet is geboren op 25 december, wanneer er geen kudden buiten waren; …”
Iedere goede encyclopedie en alle deskundigen geven te kennen dat Christus niet op 25 december is geboren. Ook rooms-katholieke bronnen stellen dit feit openlijk vast.
De precieze datum van Jezus’ geboorte is volkomen onbekend, zoals algemeen wordt erkend.
Als God had gewild dat wij Christus’ geboortedag zouden gedenken en vieren, zou Hij de exacte datum niet zo hebben verborgen.
Beste Ronnie,
Dit is een heel relaas, maar gaat niet in op de aangedragen argumenten en bronnen die een heel ander beeld laat zien. Uit recent historisch onderzoek naar de 3e en de 4e eeuw is naar voren gekomen dat er aan Kerst geen heidense invloed ten grondslag ligt. De kerk was toen hevig in debat met de Mithras-cultus en de andere heidense gebruiken die er waren. Invloed van het heidendom op de kerk is een vertekening van de feiten en suggereert dat de kerk de Schrift met het verbod op afgoden niet serieus nam. Dat zegt meer over je eigen standpunt dan over de werkelijkheid van de kerk in de 3e en de eeuw.
Er zijn wel degelijk christenen in de eerste eeuwen geweest die 25 december of 6 januari als geboortedatum van Christus zagen. Dat hoeft niet de werkelijke datum te zijn. Er is over de datum zelf weinig discussie geweest. Er is naar mijn idee een pragmatische keuze geweest. (Hoewel bepaalde kerken in het oosten van het Romeinse Rijk niet meegingen). Of Kerst in de winter gevierd wordt of niet, voor mij is het prima om te weten dat bepaalde christenen dat toen als de datum gezien hebben. Voordeel van de 25 december was dat er geen heidense festiviteiten of feesten waren. De symboliek van licht bij Kerst is, zoals je zult weten, heel Bijbels en komt al bij de profeten voor.
Je geeft een aantal standpunten ten aanzien van Joods-christelijke groeperingen. Ik mis argumenten voor de bewering dat de kerk indertijd het heidendom heeft binnengehaald.
Voor mij is kerst niet onbijbels en ook geen aanval van de satan. Voor mij is kerst juist een heilig feest, waarop ik de komst van God in deze wereld in de persoon van Jezus Christus vier en gedenk. Ik ben blij met dit feest. Voor mij is een heilig feest, omdat ik daarmee God eer. Als je dat niet erkent, prima. Ik zie voor mijzelf geen enkele Bijbelse reden om daarvan af te wijken.
Als je aan een Mithras-cultus vasthoudt, trap je in de val van de tegenstanders van de christenen uit de 3e en 4e eeuw, die die suggestie hebben willen wekken. Recent historisch onderzoek heeft uitgewezen, dat er geen link is tussen 25 december en Mithras. Zie de door mij genoemde bronnen van Martin Wallraf en Hans Förster voor het Duitse taalgebied en het Engelse artikel voor de Engelse samenvatting. Het heeft voor mij geen zin achterhaalde argumenten voor die cultus te aan te dragen. Die zijn niet meer houdbaar.