Wij leprozen (Pater Damiaan)
Pater Damiaan was een priester die beroemd werd vanwege zijn bereidheid om leprozen te dienen. Hij verbleef in Kalawao, een dorp op het eiland Molokai (Hawaii) dat in quarantaine was geplaatst om dienst te doen als leprozenkolonie.
16 jaar lang leefde hij temidden van de leprozen. Hij leerde hun taal te spreken. Hij verbond hun wonden, hij verzorgde de lichamen van hen die door niemand werden aangeraakt en met zijn verkondiging raakte hij de harten van degenen die anders in de steek waren gelaten. Hij richtte scholen, muziekgroepen en koren op. Hij bouwde huizen, zodat de leprozen een schuilplaats hadden. Hij vervaardigde 2000 lijkkisten, zodat de leprozen na hun overlijden waardig begraven zouden worden.
Langzaamaan, zo werd er gezegd, veranderde Kalawao in een plaats om te leven in plaats van een plek om te sterven. Pater Damiaan bracht hoop.
Pater Damiaan hield er geen rekening mee genoeg afstand te houden. Hij hield zich niet op een afstand van zijn mensen. Hij doopte zijn vingers in dezelfde bekers als zijn patiënten. Hij deelde zijn pijp. Hij waste niet altijd zijn handen na de verzorging van de wonden. Hij was hen heel nabij. Daarom hielden de mensen van hem.
Op een dag begon hij stond hij op en begon hij zijn preek met twee woorden: ‘Wij leprozen …’ Nu was hij er niet meer om hen te helpen. Nu was hij een van hen. Vanaf dat moment deelde hij niet alleen hun eiland, maar deelde hij hun huid. Eerst koos hij ervoor om te leven zoals zij deden. Nu zou hij dezelfde dood als hen sterven. Nu deelden zij in alles.
(Damiaan op zijn sterfbed. Foto’s afkomstig van Damiaancentrum via bron foto)
Op een dag kwam God naar deze aarde en begon zijn boodschap: ‘Wij leprozen…’ Hij kwam niet alleen om ons te helpen. Hij werd één van ons. Hij deelde niet alleen ons bestaan op aarde, maar ook onze huid. Wij deelden in alles.
(John Ortberg, God Is Closer Than You Think)
MJSchuurman 