Als kerken gezamenlijk nadenken over het ambt in deze tijd
Het ambt staat volop in de aandacht. De synode van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt besloot afgelopen zaterdag om een bezinning op het ambt te beginnen, waarbij de aanleiding is de discussie over de vraag of de ambten ook voor vrouwen opgesteld kunnen worden. In de behoefte om te bezinnen op het ambt staan de Vrijgemaakten niet alleen. Ook de Protestantse Kerk in Nederland is een bezinning op het ambt gestart. Daar zijn verschillende oorzaken voor: In veel gemeenten lukt het niet meer om voldoende ambtsdragers te vinden. Daarnaast heeft de Protestantse Kerk ingezet op pioniersplekken, die de mogelijkheid moeten krijgen om te experimenteren. Ook wat betreft de plaats van de ambtsdrager, de verkondiging en de bediening van de sacramenten. Onder collega-predikanten merk ik dat het ambt één van de belangrijkste thema ’s is op dit moment.
Waarom zouden de kerken niet gezamenlijk optrekken in de zoektocht naar de betekenis van het ambt in deze tijd? Zouden de Protestantse Kerk in Nederland en de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt deze doordenking niet samen kunnen oppakken. En dat met een uitnodiging naar de andere kerken die er zijn? De Protestantse Kerk heeft de Rooms-Katholieke bisschoppen door middel van een brief uitgenodigd om over de ambten in gesprek te zijn. Waarom geen bredere uitnodiging? Waarom geen uitnodiging aan de oud-katholieken en de reformatorische kerken? En kan de bezinning op het ambt in deze tijd wel zonder de inbreng van evangelischen en pinkstergelovigen? En de Lutherse traditie, die ook weer een heel eigen ambtsvisie heeft, moet natuurlijk ook meedoen! Sinds de vorming van de Protestantse Kerk is het Lutherse gedachtengoed onderdeel van de kerk. Alleen dat al verplicht de Protestantse Kerk om met een nieuwe ambtsvisie te komen en daarbij de Lutherse inbreng te honoreren.
Daarbij denk ik niet aan een nieuw oecumenisch instituut, maar eerder aan een voortgaande dialoog met elkaar. Waarbij ieder in deze dialoog de sterke punten van de eigen traditie inbrengt, maar ook de bereidheid om te leren van wat de anderen doen. Vrijgemaakten kunnen bijvoorbeeld in gesprek met de Protestantse Kerk, de voortgezette Gereformeerde Kerken en de Nederlands Gereformeerden over de vraag of het openstellen van de ambten voor vrouwen te combineren is met een gereformeerde houding van geloven en kerk-zijn. (Waarbij ik niet wil aangeven dat de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt dezelfde keuze moeten maken op dit thema.) Maar nog fundamenteler is de vraag naar wat een ambt is en de vraag hoe er in deze tijd leiding gegeven kan of moet worden aan de gemeente van Christus.
MJSchuurman 
Bijbels gezien bestaat er m.i. (let wel m.i.) geen bezwaar om het ambt van diaken voor vrouwen open te stellen. Maar bij leerambten, zoals prediker, en opzien-ambten, zoals ouderling, wordt dit wel degelijk problematisch. Daarbij voorzie ik bovendien een eindeloos gekibbel en gehakketak, wanneer er in de HHK zou worden gesproken over vrouwelijke diakenen, waarbij het argument van het hellend vlak de boventoon zal voeren bij de tegenstanders ervan.
Wij kampen momenteel in ons kerkverband ook niet echt met een tekort aan bereidheid om in een ambt te willen staan. Tevens mogen wij ons misschien afvragen in hoeverre de gender-kwestie de discussie over het kerk zijn als geheel moet bepalen, omdat het reilen en zeilen en zeilen daarvan zeker niet alleen maar wordt bepaald door ambtsdragers. Zelfs de meest geharnaste reformatorische theoloog zal onmiddellijk inzien en toegeven, dat de rol van de vrouw in de kerk, ook buiten een ambtelijke context, zeer betekenisvol en absoluut onmisbaar is. Wanneer mannen de bouwstenen van een kerk zijn dan zijn de vrouwen het cement wat het geheel bij elkaar houdt.